Getuigenissen

Creatieve zelfexploratie in groepjes

“Je komt in contact met verborgen aspecten van jezelf.” Ingrid

“Op een aangename, creatieve manier meer bewust worden van jezelf en je omgeving! Deugddoend!” Bernadette

Een inspirerende workshop, gebracht op een ongedwongen, rustige manier. Dank je wel, Hedwig!” Marleen

“Openbaring!” “Het is niet wat je wordt aangedaan dat je doet op- of ondergaan, maar de wijze van er naar kijken, zal je verarmen of verrijken.” Anne

“Deze workshop was heel leuk en verrijkend, met veel praktische oefeningen en een verrassende start en einde.” Nicole

“Al tekenend voelde ik de nood aan felle, warme kleuren, die mij duidelijk maakten dat wat binnenin zit naar buiten wil komen.” Katelijne

“Een hele boeiende ervaring in hoe je door creativiteit jezelf herkent en dingen bovenhaalt die op de achtergrond zijn terecht gekomen”. Monique

“Boeiend om tot jezelf te komen en stil te staan bij allerlei onverwachte eigenschappen van jezelf. Hedwig helpt goed op weg.” Nadine

CVS en Fibromyalgie

Ik ben Sandra, 49 jaar, gehuwd en mama van twee tienerdochters.

Zolang ik me kan herinneren is er pijn in mijn leven geweest. De laatste tien jaar kwam er ook de overheersende vermoeidheid bij en meer en meer takelde mijn recuperatievermogen, zelfs na een korte, actieve periode, af.

Na veel onderzoek werd eind 2015 CVS en fibromyalgie bij me vastgesteld. Ik had het gevoel dat die dag mijn doodsvonnis werd getekend. Mijn droomjob en mijn passie, juf in de lagere school, heb ik moeten stopzetten en ik werd op pensioen gezet wegens langdurige ziekte. Maar ook alle andere dingen die ik graag deed, het leven van een gewone, gezonde veertiger kon ik niet meer aan.

Sinds het verdict, ben ik een heel lange, vermoeiende, deprimerende zoektocht begonnen naar alle uithoeken van het land. Ik ging vechten, CVS en fibro pasten echt niet bij mij, dacht ik. Uiteindelijk heb ik, zoals vele lotgenoten, me moeten verzoenen met mijn diagnose. Op een bepaald moment moest ik ook mijn gezin en mezelf beschermen tegen het leven tussen hoop op genezing en de daaropvolgende teleurstelling na alweer een nieuwe therapie of onderzoek. Ook financieel was het onmogelijk zo verder te gaan.

Er is toen al een eerste rust over mij gekomen: het zoeken mag stoppen, het is tijd om te aanvaarden.

Niet gemakkelijk met dagelijkse pijn en elke dag vechten tegen het moe zijn. Ik had het moeilijk om nog de zin van het leven te zien…. Toen kruiste Hedwig, mijn engel zeg ik hier thuis, mijn pad.

Zoveel mensen, dokters, therapeuten,... heb ik opgezocht, maar bij Hedwig was het de eerste keer dat iemand letterlijk zei: “ Ik zie dat het je alleen niet lukt. Je kan het wel, daar ben ik zeker van. Je hebt alleen even iemand nodig die je hand neemt en je door deze periode helpt.“ Ik ben nog steeds zo blij dat ik die helpende hand aanvaard heb.

Stap voor stap leer ik nu bij Hedwig mezelf te aanvaarden zoals ik nu, op dit moment, ben. Door gerichte vragen, heel veel luisteren, teruggaan naar moeilijke momenten in mijn leven en deze een plaats geven, kom ik stilaan weer tot leven. Ik leer, op mijn manier, het beste van elke dag te maken en uit elke dag iets goed te halen en te benoemen. Ik mag een slecht moment hebben, maar Hedwig laat me inzien dat mijn lichaam op dat moment rust vraagt en ik dat zonder schuldgevoelens mag toelaten.

Er wordt gewerkt met mijn verleden, mijn heden, maar we kijken ook samen naar de toekomst.

Hieraan werken met iemand die me begrijpt, tot rust brengt en mee wilt zoeken naar een realistisch toekomstbeeld, geeft me moed en energie.

Voor de tweede keer komt er nu een rust over mij. Ik word geloofd, geholpen, bij de hand genomen en stilaan weer wat losser gelaten om zelf een stap in mijn nieuw leven te zetten.

Mijn man en kinderen maak ik gelukkig door te tonen dat ik zin heb in het leven. Hedwig is als een buddy, die mij een plaats laat zoeken in het leven zoals het nu is, een leven met CVS en fibro, want die horen erbij. Vechten hoef ik niet meer te doen, gewoon “leven” is meer dan voldoende.

En daar draait het tenslotte toch allemaal om?!

Sandra, juni 2020